Birkaç saniyelik şok ve hayretten sonra kendime geldim, çenemi yerden kaldırdım ve birkaç dakika yüzümde tekrar birleştirmeye çalıştım. Ama ben solakım ve çenem bir Picasso tablosu gibi birleşti. Aniden karımı bir bardak suyla bana doğru yaklaşırken yakaladım.
“Neden bana su veriyorsun?” “Görmüyor musun, çenem yok” diye bağırdım.
“İç ve rahatla” diye gülümsedi, “çene birazdan geri gelir.

Raporun programından Aral Segal’in monologunu izleyin.

kepçe! Pulitzer. Ilana Dayan reforma karşı çıkıyor. Ve onun Yüksek Mahkeme’yi Sanhedrin ile değiştirmekten ve ceza kanununu içtihat kanunlarına çevirmekten yana olduğuna ikna olmuştum. Yazık. Dürüst olmak gerekirse, aynı medya öğretim görevlisi Ilana Dayan’ın öğrencilere, ülkedeki özgür medyanın can damarlarından biri olarak kaynakların gizliliğini korumanın önemini öğretiyor. objektif bir gazetecidir.

Sonra bunun Saran R davasında büyük filozofların çözmeye çalıştıkları bilmeceyi çözmeyi başaran aynı Ilana olduğunu hatırladım – gerçek nedir? Şey, gerçek şu an için. Bu, saatin kaç olduğuna ve Yüksek Mahkeme’nin onu kurtarmaya hangi aracın geldiğine bağlı.

Ve gerçeklerden bahsetmişken, gerçek şu ki, Ilana Dayan’ın “cesur” monologuna gerçekten şaşırmadım ya da şok olmadım. Örtülü görünümüne, dışa dönük duyarlılığına, nesnel aromasına ve duruşuna rağmen Dayan’ın sistemin organik bir parçası olduğunu anlamak için büyük bir şüpheci olmaya gerek yok. Derin eyaletten gelen et.

Örneğin, Levin’in reformunun azınlığın haklarına zarar vereceğinden çok korkuyor, ancak nedense, ayrılma sırasında demokrasiyi ayaklar altına almaktan, küçükleri gözaltına almaktan hükümete karşı sert bir monolog kurduğunu hatırlamıyorum. yargılamanın sonuna kadar, toplu davalar için ve Yüksek Mahkeme için bu bir lastik damgaydı.

Çünkü ebedi gerçek, şu an için değil, Dayan’ın sizi tarafsız bir gazeteci olduğu konusunda karalayabileceği, ancak gerçekte demokrasiyi ayaktakımından koruyan çetenin lideri olduğudur. senden “Devletin bıraktığı nöbetçi üst düzey güvenlik görevlisinin” açıklamaları beni pek şaşırtmadı: “Shin Bet şefini en çok endişelendiren şey, İsrail toplumu içindeki çatlak ve İsrail demokrasisini sürdürme yeteneğidir” dedi eski başkan. Shin Bet’in.

Walla. Çünkü tesadüfen örgütün amaçlarıyla ilgili Shin Bet yasasını kontrol ettim ve iç terörle mücadele, kişisel güvenlik, denetim ve güvenlik, güvenlik sınıflandırması ama nedense yöntemi sürdürmek gibi Argaman’ı rahatsız etmesi gereken birçok şey buldum. Orada hakimlerin seçimi yazmıyor, Argaman’ın kafası biraz karışmış durumda, tıpkı başkanlığını yaptığı örgütün kime bağlı olduğu sorusunda olduğu gibi: “Anayasal bir krize gireceğimizden çok endişeliyim. Shin Bet’in başı yalnızca yasayı dinleyebilir, dinlemeli ve dinlemelidir.”

Ve biraz daha rahatsız edici. Çünkü sizlerin, bizlerin can güvenliğini sağlamakla yükümlü örgütün başında bulunan adam, “Hizmet devlete rağmen yapılır; ve hükümet – yalnızca Knesset’in güveni sayesinde göreve gelir”, Shin Bet yasası, bölüm 4’e göre.

Evet Bay Scarlet, hizmet hükümdar için çalışıyor. Hizmet için egemen değil. Ve aniden düşündüm. Argman’ın başkanlığını yaptığı örgütün hedefleri konusunda açık olmaması, “Duvar Muhafızı” operasyonu sırasında Shin Bet’in şok edici ihmaline yol açmış olabilir mi Dayan Yamer’in kredisine göre, harika bir baskı sergiledi ve Argman’ı Duvar Muhafızları ile ilgili ortaya çıkan en zor sorularla yüzleştirdi mi? Sadece iki hafta önceki Hvara olayına bakın. Ordu şaşırdı, Shin Bet şaşırdı ve düzinelerce yerleşimci evleri yakıyor.”

Nadav Argman, Lapid ve Bennett liderliğindeki değişim hükümetinin yükselişinden yaklaşık iki hafta sonra, “Tahrik edici söylem ruha zarar verebilir.” Argaman, o sırada Bennett’e iliştirilen ağdaki “sahtekar” gibi ifadeleri izledi ve Bennett’in hayatının tehlikede olduğu sonucuna vardı. Her nasılsa, stratejik danışman Ronen Tzur’unki gibi, aynı ifadeyle gündelik şiddeti kışkırttığı için bir uyarıyı kaçırdım: “Üç psikopat ülkenin şakağına silah dayadı. Diktatörler ancak zorla görevden alınır.”

Tzur, “Üç psikopat koca bir ülkenin mabedine silah dayadı” diye yazdı, “Hiçbir İsrailli diktatörlüğe boyun eğmez. Levin zaten turuncu bir tulumdan korkuyor. Netanyahu turuncu bir tulum giyecek. Korkunç bir hamle yaptılar. Diktatörler sadece zorla kaldırılabilir.” Ya da tehditler – anonim tweeter’lardan değil, eski başbakanlardan ve mevcut belediye başkanlarından: “Gereken şey bir sonraki aşamaya geçmek. Savaş aşamasına. Ve savaş konuşmalarla değil, yüz yüze yapılır. savaş,” dedi Olmert. Ya da “Diktatörlük ülkeleri ancak kan dökülerek yeniden demokrasi olur” diyen Huldai.

Bir röportajda Shin Bet Mozher Mashiach’ın eski başkanının Yariv Levin’in evindeki duvar yazılarını izleyen bir kışkırtıcı olduğunu veya sadece kardeşleri için toplu mezar kazmayı özleyen sıradan vatandaşların açıklamalarını duydunuz mu?

Röportajda belirleyici bir an daha vardı: “Ultra Ortodoks’un ne diyeceğini anlayabiliyorum ve ultra Ortodoks’un motivasyonunun ne olduğunu da anlayabiliyorum, ancak ultra Ortodoks’a tüm saygımla, bu doğru değil. Argaman, Ilana Dayan’a, İsrail Devleti – yükü taşıyan herkesindir” dedi. “İsrail Devleti, yükü taşıyan herkesindir” demokraside çok garip bir vatandaşlık kavramıdır.

Şin Bet’in eski başkanına göre, yükü taşımayan ultra-Ortodoksların ve Arapların oyları daha mı az sayılır? Sadece aramızda olanlar, bir filoda veya devriyede bulunanlar tam vatandaş olarak kabul edilir? Yaşlı göçmenler, demokrasiyi sadece yükü taşıyanlara ait diye tanımlamak diktatörlüğe götüren bir zihniyet çarpıtmasıdır.Peki bu size ne diyor Jacob Perry bir gün bile askerlik yapmadı yalan söyledi ve başına kadar geldi. Shin Bet? Sesi yarım sayılır mı? Çeyrek?

https://www.now14.co.il/%D7%90%D7%97%D7%A8%D7%99-30-%D7%A9%D7%A0%D7%94-%D7%9B%D7%A2%D7%99%D7%AA%D7%95%D7%A0%D7%90%D7%99-%D7%90%D7%A8%D7%90%D7%9C-%D7%A1%D7%92%D7%9C-%D7%A9%D7%95%D7%91%D7%A8-%D7%A9%D7%AA%D7%99%D7%A7%D7%94/